معابر ناهموار و معلولانی که سرنوشت‌شان انزواست/ مناسب‌سازی، مطالبه به‌حق افراد دارای معلولیت
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۶۶۴۹
آنچه که معلولان را محدود می‌کند نبود امکانات است، این ما هستیم که با بی‌توجهی به نیازهای این افراد در جامعه راه را برای آنها سد کرده و اجازه پیشرفت به آنها نمی‌دهیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز؛ معلولیت محدودیت نیست چراکه افرادی که با معلولیتی به دنیا می‌آیند استعدادهای بسیاری دارند و با بهره‌گیری از آنها قطعا می‌توانند کاری کنند که نبود آن توانایی به چشم نیاید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما آنچه که معلولان را محدود می‌کند نبود امکانات است، این ما هستیم که با بی‌توجهی به نیازهای این افراد در جامعه راه را برای آنها سد کرده و اجازه پیشرفت به آنها نمی‌دهیم، معلولی که نمی‌تواند از خانه خارج شود قطعا نخواهد توانست به اهدافش دست یابد و از همین‌رو محدود شده است.
معلولان همچون مردم عادی توقع دارند بدون هیچ مانع و مشکلی در سطح شهر تردد کنند و استفاده از امکانات و زیرساخت‌های شهری برای آنها نیز فراهم باشد.
و این موضوع که شرایط برابر برای افراد فاقد معلولیت و افراد دارای معلولیت ایجاد شود، خواسته زیادی نیست چراکه افراد دارای معلولیت همچون سایر شهروندان مالیات پرداخت می‌کنند و فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دهند؛ بنابراین باید فرصت و زیرساخت برابری برای این افراد فراهم شود.
نمی‌توان اقدامات صورت گرفته در بحث مناسب‌سازی برای معلولان را نادیده گرفت اما این را نیز باید بپذیریم که ایران هنوز با استاندارهای جهانی فاصله دارد.
خلاء فرهنگی در بحث مناسب‌سازی یعنی فرهنگ به رسمیت شناختن حقوق افراد معلول در میان آحاد جامعه مشکلی است که تا حد زیادی مسیر مناسب‌سازی‌ها را مسدود کرده و پیشرفت در این راستا را کُند می‌کند.
نبود زیرساخت برای تردد در سطح شهر، معلولان را عاجز از فعالیت اجتماعی کرده
حسین یکی از معلولان شهرکردی درگفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: به‌صورت مادرزاد توانایی راه رفتن ندارم و از ابتدای زندگی برای حرکت از ویلچر استفاده می‌کنم.
وی بیان داشت: درست است که در سطح شهر اقداماتی برای رفع موانع پیشِ روی معلولان انجام شده، اما این کافی نیست و زمانی می‌توان گفت مناسب‌سازی‌ها خوب است که هیچ معلولی برای حضور در جامعه مشکل داشته باشد.
این شهروند شهرکردی یادآور شد: معلولان و نابینایان توانایی انجام بسیاری از کارهای خارج از منزل خود را دارند اما به دلیل عدم توجه مسئولان به مناسب‌سازی‌ها از انجام آنها عاجزند و این موضوع باعث ایجاد احساس کمبود در بین من و سایر افراد معلول می‌شود.
وی با اشاره به عدم مناسب‌سازی در بسیاری از معابر شهری و ادارات گفت: چرا نباید به معلولان توجه شود، ما حتی برای خرید و اجاره خانه هم مشکل داریم، چراکه بسیاری از خانه‌هایی که در سطح شهر وجود دارند، استانداردهای مربوط به تردد معلولان را در نظر نگرفته‌اند و این مشکلات بسیاری را برای معلولان ایجاد می‌کند.
عدم مناسب‌سازی معلولان را خانه‌نشین کرده است
علی نصیری مدیرکل بهزیستی چهارمحال و بختیاری در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: عدم مناسب‌سازی معابر مشکل عمده معلولان و نابینایان است.
وی ادامه داد: بی‌توجهی به مناسب‌سازی‌ها بسیاری از افراد دارای معلولیت را خانه‌نشین کرده است و همین موضوع سبب شده تا این افراد دچار افسردگی شوند.
نصیری یادآور شد: طبق ماده دو قانون جامع حمایت همه دستگاه‌ها، سازمان‌ها و شرکت‌ها موظفند محیط و مبلمان شهری را به نحوی مناسب‌سازی کنند که افراد دارای معلولیت مانند سایر افراد وارد شهر شوند و از محیط شهری استفاده کنند.
مدیرکل بهزیستی چهارمحال و بختیاری افزود: در جلسات مکرر ستاد مناسب‌سازی استان به ریاست معاون عمرانی استاندار چهارمحال و بختیاری پیگیری‌ها و تاکیدات در این زمینه صورت گرفته است و فرخشهر به‌عنوان شهر پایلوت شهر بدون مانع انتخاب شده که باید در آن تا سال 1402 همه موانع حذف شود.
لزوم مناسیب‌سازی معابر با توجه به پیری جامعه، بروز بیماری‌های نوظهور و زندگی ماشینی
سید عزیزالله هاشمی مسئول مناسب‌سازی شهرداری شهرکرد در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ با اشاره به اینکه مناسب‌سازی دلایل متفاوتی دارد که از آن جمله می‌توان به پیری جامعه، بروز بیماری‌های نوظهور و زندگی‌های ماشینی اشاره کرد، اظهار کرد: در شهرکرد حدود 10 درصد مردم به واسطه معلولیت‌ها نیاز به مناسب‌سازی دارند.
وی با بیان اینکه در سال 95 جلسه‌ای با استانداری، بهزیستی، بنیاد شهید و وزرات کشور در این زمینه تشکیل شد تصریح کرد: در این جلسه برخی مسائل اولویت‌بندی شد که طبق آن شهرداری شهرکرد پیگیری‌های را انجام دادند و قرار شد در ابتدا بحث مناسب‌سازی در ساختمان‌هایی که قرار بود ساخته شودمطرح و برای پایان‌کار باید طبق روال، بحث مناسب‌سازی در آن رعایت شود.
هاشمی اضافه کرد: موضوع دیگری که باید در این زمینه مدنظر قرار می‌گرفت بحث پیاده‌روها است که سعی شده تا جایی که بودجه اجازه می‌دهد انجام شود.
مسئول مناسب‌سازی شهرداری شهرکرد با اشاره به اهمیت مناسب‌سازی در پارک‌ها بیان داشت: در این اماکن تردد معلولین با مشکل صورت می‌گرفت و حدود 70 درصد آن انجام شده است و درخصوص سرویس‌های بهداشتی موجود در پارک‌ها اقدامات لازم صورت گرفته و دیگر مسافرانی که دارای معلولیت هستند و قصد استفاده از این سرویس‌ها را دارند به مشکل بر نخواهند خورد.
وی ادامه داد: علاوه‌براین پارک جانبازان در شهرکرد به‌عنوان یک محل مناسب برای جانبازان احداث شده است و افراد دارای معلولیت می‌توانند از آن بهره ببرند.
هاشمی گفت: استفاده از اتوبوس‌های شهری برای معلولان دردسرهای خاص خود را دارد چراکه این افراد نمی‌توانند از اتوبوس‌های شهری استفاده کنند، در این زمینه نیز شهرداری حدود 12 دستگاه اتوبوس ویژه معلولین درنظر گرفته است.
بودجه و اعتبارات از مهم‌ترین موانع بر سر راه مناسب‌سازی
مسئول مناسب‌سازی شهرداری شهرکرد بیان داشت: شهرداری شهرکرد نسبت به سایر استان‌ها وضعیت بهتری دارد و در همه قسمت‌های شهرکرد تقریبا مناسب‌سازی انجام شده است، حدود 60 درصد مناسب‌سازی انجام شده است اما هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب راه بسیاری وجود دارد.
هاشمی یادآور شد: در هفت ماهه امسال چند پیاده‌رو مناسب‌سازی شده و جداول بین خیابان شریعتی، خواجه نصیر و... در دستورکار قرار گرفته و کار آن انجام شد، درب ورودی بهزیستی و بیمارستان کاشانی به‌عنوان طرح مناسب‌سازی نمونه سال گذشته صلاح شده است.
وی با اشاره به اینکه بحث بودجه و اعتبارات یکی از مهم‌ترین موانع بر سر راه مناسب‌سازی است تاکید کرد: برخی از ادارات یا مردم برای ساخت و ساز منازل مسکونی همکاری لازم برای مناسب‌سازی ندارند و اهرم قانونی درستی هم در این زمینه وجود ندارد که بتوانیم این ادرات و افراد را وادار به اعمال این موارد سازیم.
مسئول مناسب‌سازی شهرداری شهرکرد افزود: برخی از ادارات در بحث مناسب‌سازی وارد نشده و در این زمینه جدی پای کار نمی‌آیند، همچنین لازم است فرهنگ‌سازی‌هایی برای مناسب‌سازی معابر در سطح شهر توسط رسانه‌ها صورت گیرد.
به گزارش جهانبین نیوز؛ بحث مناسب‌سازی موضوعی است که همه مردم و مسئولان باید مدنظر قرار دهند چراکه فقط معلولان از آن بهره نمی‌برند و افراد در دوران پیری و بیماری قطعا به داشتن چنین مکان‌هایی نیاز پیدا خواهند کرد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: افراد دارای معلولیت بحث مناسب سازی مناسب سازی ها مناسب سازی جهانبین نیوز سطح شهر انجام شده انجام شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۶۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«مدرسه در دست بچه‌ها» اثری خودانگیخته است
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی موزه سینما، پس از نمایش مستند «در دست بچه‌ها» کارگردان این اثر درباره چگونگی شکل‌گیری ایده «مدرسه در دست بچه‌ها» گفت: جرقه اولیه ساخت این اثر زمانی اتفاق افتاد که فرزندم در کلاس دوم راهنمایی تحصیل می‌کرد و برایم اتفاقی را توضیح داد. من به مدرسه رفتم و از نزدیک شاهد ماجرایی منحصر به فرد و جالب بودم. زمانی که با مدیر مدرسه صحبت کردم، او به صورت ضمنی با تولید این فیلم موافقت کرد اما موافقت اصلی منوط به زمانی بود که وزارت آموزش و پرورش موافقت خود را اعلام کند.
این مستند در ارایه پیام خود موفق است
زند ادامه داد: تلاش کردم مدیران ارشد آموزش و پرورش را مجاب کنم تا مجوز ساخت «مدرسه در دست بچه‌ها» را صادر کنند. این اثر برای موسسه رشد در آموزش و پرورش ساخته شد که پیش از آن هم متولی برگزاری جشنواره آموزشی رشد بودند. در ابتدا مسؤولین وزارت آموزش و پرورش نگرانی‌هایی در خصوص تبعات ساخت این اثر داشتند و نمی‌دانستند که آیا قرار است فیلم دارای پیام مثبت و یا منفی داشته باشد. یکی از مدیران ارشد این وزارتخانه در نهایت با این طرح موافقت کرد و تولید فیلم به عنوان اثری آموزشی آغاز شد. به نظر می‌رسد فیلم در ارایه پیام خود موفق بود، چراکه بعدها در مدارس مختلف و برای کادر آموزشی به نمایش درآمد. البته موضوع این فیلم هیچ‌گاه به یک جریان دایمی در مدارس تبدیل نشد و مسکوت باقی ماند. البته طرح دیگری تحت عنوان شهردار مدرسه به اجرا رسید.
این کارگردان درباره چگونگی هماهنگی و همراهی بچه‌ها برای تولید این اثر گفت: خوشبختانه بچه‌ها با تصویر آشنا بودند. من به مدت یک سال به مدرسه رفت‌وآمد داشتم و در این مدت آنها تا حدودی با فرآیند ساخت فیلم آشنا شده بودند. زمانی که ساخت فیلم آغاز شد تعدادی از آنها خود دفتر فیلمسازی را اداره می‌کردند. اما نمی‌شد از فیلم‌های برداشته شده توسط آنها استفاده کرد چراکه کیفیت یکدستی حاصل نمی‌شد.
وی در خصوص نوع ادبیات بچه‌ها در این فیلم مستند گفت: من دخل و تصرفی در فیلم انجام ندادم چراکه این مستند یک اثر خودانگیخته است. این مدرسه در جردن واقع شده بود و نمونه مردمی به حساب می‌آمد. عموم بچه‌ها دارای خانواده‌های تحصیل کرده بودند و به همین دلیل چگونگی گویش بچه‌ها در فیلم موضوعی عادی تلقی می‌شود. در فیلم انتخاب‌ها بر این اساس صورت می‌گرفت که افراد نزد مدیران مدرسه دارای محبوبیت باشند. به عقیده من در این اثر کارگردانی وجود ندارد و هر یک از عوامل به صورت خودانگیخته به انجام مسئولیت خود مشغول بودند و من تنها آنها را هدایت می‌کردم. ما برای ساخت این فیلم حدود ۱۶ ساعت فیلمبرداری انجام دادیم که در نهایت به نسخه‌ای یک ساعته رسیدیم. همچنین محسن عبدالوهاب به عنوان تدوین‌گر فردی هوشمند و باریک بین است و مجموعه این عوامل باعث شد تا در انتها فضایی مفرح شکل بگیرد و در نتیجه بیننده از تماشای فیلم راضی است و برداشت‌های خاص خود را از آن خواهد داشت.
زند در ادامه افزود: من چهار فیلم درباره کودک و نوجوان ساخته‌ام و حتما دغدغه ساخت اثر برای این گروه سنی در من وجود دارد. فیلمی در بهزیستی ساخته‌ام که کودکان فراری را نگه‌داری می‌کردند که آن را پس از این اثر ساختم. همچنین فیلمی درباره کودکان کار و یک کودک افغان ساختم. هر گاه فرصتی وجود داشته فیلمی درباره بچه‌ها کارگردانی کرده‌ام.
وی یادآور شد: در این اثر از ۲ گروه فیلمبرداری استفاده شد که هر یک از آنها از چهره‌های شناخته شده در سینمای مستند بودند.
«مدرسه در دست بچه‌ها» اثری دارای زیرمتن‌های متفاوت
در ادامه ساقی سلیمانی منتقد سینما در خصوص نکات برجسته این فیلم مستند گفت: من تاکنون چندین بار به تماشای این اثر نشسته‌ام و با هربار دیدن مجدد آن بدون اغراق با ویژگی‌های تازه ای روبه‌رو می‌شوم. این فیلم از جمله مستندهایی است که در طول زمان مشمول زیرمتن‌های متفاوتی می‌شود. در فیلم شاهد نوعی تمرین برای دموکراسی توسط بچه‌های یک مدرسه هستیم، اتفاقی که به راحتی آن را تجربه می‌کنند.
وی ادامه داد: نکته مهم درباره این اثر این است که بچه‌ها چگونه تا این اندازه در مقابل دوربین راحت هستند و این موضوع با کارگردانی هنرمندانه آقای زند در ارتباط است.
سلیمانی افزود: «مدرسه در دست بچه‌ها» یک اثر تعاملی است و در آن شاهد یک دوربین جست‌وجوگر هستیم که موقعیت آن متناسب با چگونگی قرارگیری دانش‌آموزان است. این فیلم یک اثر بی‌ادعا بوده که موفق به رعایت فرم‌های سینمایی در تصویر و صدا می‌شود. بچه‌ها در این فیلم از ادبیات مناسبی برخوردار هستند و اغلب آنها دموکراسی را به خوبی می‌شناسند. فیلم در سال ۱۳۸۰ ساخته شده است. در فیلم شاهد آموزش شعور سیاسی و تمرین دموکراسی هستیم. بچه‌ها در فیلم دارای طبقات اجتماعی متفاوتی هستند و رفتارهای مختلفی را بروز می‌دهند. کارگردان اثر بدون اینکه شخصی را برجسته کند، به وسیله دوربین خود به خوبی آنها را زیرنظر می‌گیرد. فیلم با یک کاراکتر محبوب یعنی سرایدار مدرسه آغاز شده و با او نیز به پایان می‌رسد.
این منتقد با بیان اینکه اگر تمرین مسؤولیت‌پذیری صورت گیرد هر کاری به درستی به انجام خواهد رسید، بیان داست: مشخص است که بچه‌ها در این فیلم اهل مطالعه هستند چراکه در آن زمان رسانه‌های مختلف تا این اندازه گسترش پیدا نکرده و سرانه مطالعه بیش از امروز بود. همچنین این بچه‌ها الگوهای مناسبی را برای خود انتخاب کرده‌اند. می‌توان گفت بچه‌ها در این فیلم دارای هویت بوده و مسئولیت پذیر هستند.
در ادامه سلیمانی درباره نقش آموزشی این مستند گفت: در فیلم تنها چندبار صدای کارگردان شنیده می‌شود و به صورت مستقیم ورود پیدا نمی‌کند. درواقع ما با یک فیلم صادقانه روبه‌رو هستیم که در آن کاراکترهای مختلفی وجود دارد و این مسئله موجب همذات‌پنداری مخاطب با این اثر شده است. آقای زند در این مستند چندین موقعیت را به تصویر کشیده‌اند و بر روی هرکدام مکثی به اندازه انجام داده‌اند. تدوین فیلم از دیگر نقاط قوت در این فیلم محسوب می‌شود. در این اثر چگونگی مدیریت بحران آموزش داده می‌شود و بچه‌ها در موقعیت‌های مختلفی قرار می‌گیرند.
وی ادامه داد: اگر کودکان با چنین آثاری روبه‌رو شوند قطعا از نظر آموزشی از آن تاثیر خواهند گرفت. من بسیاری از فیلم‌های آقای زند را دیده‌ام. او در کارنامه کاری خود تنوع بسیار زیادی را لحاظ کرده است. او موضوعات ساده‌ای را دستمایه ساخت آثارش قرار می‌دهد و این مسئله می‌تواند در حکم یک کلاس درس برای مستندسازان جوانی باشد که گمان می‌گنند حتما باید یک موضوع خاص را برای ساخت فیلم جست‌وجو کنند.
برخورد من با سینما عاطفی و درونی است
در ادامه حمیدرضا احمدی لاری مستندساز شناخته شده و مدرس این حوزه درباره ویژگی‌های ساختاری این فیلم گفت: حضور در این جمع باعث می‌شود تا انسان زندگی را احساس کند. ضرورتی وجود ندارد که یک فیلم حتما در حوزه چارچوب‌های تعریف شده در سینمای مستند قرار بگیرد. برخورد من با سینما بیش از هر چیز به صورت درونی و عاطفی اتفاق می‌افتد و در نتیجه به تفکیک انواع مختلف سینمای مستند تاکیدی ندارم. این فیلم مستند گوشه‌ای از تاریخ کشور را پیش چشمان ما قرار داد. مستندسازهای شریف ایرانی نقش موثر خود را در تاریخ به انجام رسانده‌اند و فیلم‌های آنها همیشه ماندگار خواهد ماند.
در این برنامه مستندسازانی همچون سعید رشتیان، ارد عطارپور، فخرالدین سیدی، بابک بهداد و جمعی از علاقه‌مندان به سینمای مستند حضور داشتند.
کد خبر 6099527
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری